Evrensel çekim yasası veya yerçekimi yasası, Isaac Newton tarafından geliştirilen ve nesneler arasındaki çekim kuvvetini açıklayan temel bir fizik yasasıdır. Bu yasa, evrende bulunan tüm nesneler arasındaki çekim etkileşimini tanımlar. İşte evrensel çekim yasasının temel prensipleri:
Yasa: Herhangi iki kütleli nesne birbirlerini çeker ve çekim kuvveti, bu iki nesnenin kütlelerinin çarpımıyla doğru orantılı, aralarındaki mesafenin karesiyle ters orantılıdır.
Matematiksel ifade: F = G * (m1 * m2) / r^2
Burada:
- F, iki nesne arasındaki çekim kuvvetini temsil eder.
- G, evrensel çekim sabitidir.
- m1 ve m2, çekim etkileşimi içindeki iki nesnenin kütlelerini temsil eder.
- r, bu iki nesne arasındaki mesafeyi ifade eder.
Evrensel çekim yasasının çalışma şekli şu şekildedir:
- İki Nesne Arasındaki Çekim Kuvveti: Evrensel çekim yasası, herhangi iki kütleli nesne arasında bir çekim kuvvetinin var olduğunu belirtir. Bu çekim kuvveti, nesnelerin kütlelerinin artmasıyla artar ve nesneler arasındaki mesafenin artmasıyla azalır.
- Kütlelerin Etkisi: Çekim kuvveti, nesnelerin kütlesine doğru orantılıdır. Bir nesnenin kütlesi artarsa, diğer nesneye uyguladığı çekim kuvveti de artar.
- Mesafenin Etkisi: Çekim kuvveti, nesneler arasındaki mesafenin karesiyle ters orantılıdır. Yani nesneler birbirine yaklaştıkça çekim kuvveti büyür, uzaklaştıkça azalır.
Evrensel çekim yasası, gezegenlerin yörüngelerini, uyduların hareketini, yıldızların bir araya gelerek galaksileri oluşturmasını ve daha birçok gök cisminin davranışını açıklamak için kullanılır. Bu yasa, klasik fizikte büyük başarılar elde etmiş temel bir yasadır. Ancak, çok yüksek hızlarda veya yoğun kütlelerin olduğu durumlarda, Einstein’ın genel görelilik kuramı bu yasanın sınırlarını açıklamak için kullanılır.
