Menekşegillerin içerisinden en çok bilinen çiçek olan menekşe, otsu bir bitkisidir. Genel olarak mor rengi ve mor tonlarında açan çiçekler ile evlerde çok sık bakılan menekşe çiçeği çok uzun yıllar yaşayabilen bir canlıdır.
Menekşe Çiçeği Bakımı Nasıldır?
Menekşeler, oksijeni her alanda seven çiçeklerdir. Yani köklerinin de havaya yakın olması gerekmektedir. Toprağın hafif ve nemli olması gerekmektedir. Bu nedenle de sulanması çok büyük bir önem taşımaktadır. Menekşeler genel olarak torflu topraklarda yetiştirilir. Derin saksılar yerine daha küçük saksıların tercih edilmesi gerekmektedir. Güneş ışığını çok sevmeyen menekşelerin gündüz 21-27 ve gece 16 – 21 derece aralığındaki sıcaklıklarda bulunması gerekir.
Menekşe Çiçeği Nasıl Ekilir?
Menekşe tohumları, yaz aylarının sonuna doğru tercihen büyük saksılara ekilebilmektedir. Böylelikle fide ekim süreci başlatılmış olur. Bunun yanı sıra fidelerin normal toprağa ekimi öncesinde büyük saksı veya sebze kasalarında bakımlarının yapılması gerekmektedir. Torflu toprağa 2 – 5 cm deinlikere gömülen menekşe tohumlarının çimlenmesinin ardından sulamaları da yapılması gerekmektedir. Menekşeler için en önemli süreç sulamadır. Nemli toprağı seven bu bitkilerin nem takibi ve sulanmasına dikkat edilmelidir.
Menekşe Çiçeği Nasıl Çoğalır?
Menekşe çiçeği, tohumdan yetiştirilir. Ancak tohumlara ihtiyaç duymadan da kökleri ayrılarak çoğaltılması yapılabilir. Köklerini salan menekşelerin, dikkatli bir şekilde ayrılması yapılarak yeniden fide süreci olarak geliştirilebilir. Bu sürede özellikle sümüklü böceklerden köklerin iyi korunması gereklidir. Çoğaltım tohum kadar etkili olabilmekte ve beklenen verim hedefine ulaşılabilir.
Menekşe Çiçeği Tohumu Nasıl Olur?
Menekşeler, tohumlarını tozlaşma adı verilen bir işlem sonrasında verir. Bu işlem yapılmazsa tohum üretimi gerçekleşmez. Tozlaşma işlemi yapılan çiçekler 2 veya 3 ay içerisinde kurumaya başlarlar. Bu kurumanın ardından tohumlarını çiçeklerin ortalarından alımı yapılabilir. Kuruyan menekşelerin tohumlarının çiçeklerinin dışa doğru açılmasının ardından orta kısımlarında oluşan tomurcuklardan elde edilir. Menekşe tohumları kuru yaklaşık 1-2 mm büyüklüğünde ve sarı renktedir. Tohum kalitesi açısından renklere çok dikkat edilmelidir.
Menekşe Çiçeği Nasıl Sulanır?
Menekşe çiçeğinin en önemli özelliği nemli ortamlarda yetişmesidir. Yeterli nemin sağlanamaması çiçeklerin kurumalarına yol açabilir. Sulama sıklıkları yaz aylarında haftada iki kış aylarında ise haftada bir kere şeklindedir. İhtiyaca ve nem durumuna göre sulamalar arttırılabilir.
Evde Menekşe Yetiştiriciliği Yapılabilir mi?
Evlerde profesyonel bir şekilde menekşe yetiştiriciliği yapılabilir. Menekşeler saksı bitkileridir. Bu nedenle de büyük seralara ve bahçelere ihtiyaç duymazlar. Evde yapılan yetiştiriciliklerde nem durumu ve toprağın durumuna dikkat edilmelidir. Torflu topraklar satın alınabilir. Menekşe tohumları da rahatlıkla bulunabilir.
Menekşe Çiçeği Özellikleri
Menekşe çiçeği türev bitkilere nazaran oldukça uzun ömürlü olmaları ile dikkat çekmektedir. Kimi zaman dönemsel olarak da yaşamlarını sürdürebilir menekşeler özellikle yaz aylarında kuruyabilmektedir. Ancak bu durum bir ölüm olarak ifade edilmemeli yeniden çiçek açacakları döneme kadar beklenmeli ve bakımları yapılmalıdır. Menekşe yaprakları kalp şekline benzemektedir ve büyüklükleri genel olarak düzensizdir. Belirli bir düzene ve büyüklüğe göre ayrılmayan yapraklar kalın yapılara sahiptir.
Menekşe adını kendi rengi olan menekşe renginden almaktadır. Menekşe, çiçeğin öncesinden kullanılan bir renkti ve açık mor rengini ifade etmek için kullanılırdı. Çiçeğin rengi genelde mor olsa da beyaz, sarı, mavi, pembe gibi renk çeşitlerinde de bulunabilir. Genellikle bahar ve yaz dönemlerinde çiçek açarlar. Sonbahar döneminde dinlenme sürecine girerler. Menekşelerin 400 – 500 adet çeşidi bulunmaktadır.
Menekşe Hikayesi
Menekşe çiçeğinin yetiştirilip yaygınlaştırması İngiltere’de yapılmıştır. Bir İngiliz vatandaşı Güneydoğu Asya’da gördüğü menekşe çiçeklerini beğenerek kendi ülkesine götürmüştür. Bu olayın ardından menekşe yetiştiriciliği özellikle 18. ve 19. yüzyılda İngiltere’den başlayarak tüm dünyaya yayılmıştır.
